Boşanma

Boşanma , aile kurumunun sona erdirilmesidir.Eşler bu süreçte yıpranmakta,birbirlerine bazen kötü davranmakta,hatta birbirlerini hiç görmek istemeyecekleri kadar duygusal olarak yaralanmaktadırlar. Ebeveynler bu süreçten yara alıp çıkarlarken, çocukların yara alması da çok normaldir. 

Boşanma öncesi ve sonrasında yaşanılan olaylar çocuğun hayatında çok ciddi değişikliklere sebep olacağından, çocuğun psikolojisine minimum zarar vererek bu süreci atlatmak çok önemlidir. Burada mümkünse çocuğun düzeninin bozulmaması, aynı evde onunla kalacak olan anne ya da babası ile yaşamını sürdürmesidir.

Ebeveynler çocuklarının yanında mümkün olduğunca az tartışmalı, sadece “anlaşamadıklarını, boşanmalarının onunla hiçbir ilgisi olmadığını” söylemeleri gerekir aksi halde çocuklar kendilerini boşanmanın nedeni-suçlusu- olarak görürler...

Boşanma doğal bir süreçtir. Kişiler anlaşamıyorlarsa önce ÇİFT TERAPİSİNE başvurmalı,(çocukları için) buradan da olumlu bir sonuç alamazlarsa o zaman birbirlerini çok yaralamadan boşanmalıdırlar. Ancak evlilikten boşanmak , ebeveynlerin ANNE&BABA rollerinden de boşanmalarını haklı kılmaz...

Yıllar içindeki boşanma sonrası gözlemlerim ;çocuğa bakan kişinin çocuğu sahiplendiği,diğer ebeveynin ise çocuğu düzenli olarak görmediği,alacağım dediği günlerde gelip almadığı ,zaman içinde de görme sıklığının çok azalması şeklindedir.

Bunu yaşayan bir danışanım (6 yaşında bir kız çocuğu) devamlı babasının söz verip, söz verdiği günlerde onu görmeye gelmemesinden çok mutsuzdu.”Babam beni sevmiyor, sevse gelip beni alırdı “şeklinde yorumlar yapıyordu. İki kişi anlaşamayabilir, ama çocuklara duygusal olarak sen önemsizsin, seni sevmiyorum gibi duyguları yaşatmak hiç doğru değildir.Bunun için boşanmadan sonra çocuklarla belirlenen gün ve zaman dilimlerinde buluşup birlikte kaliteli zaman geçirmek çok önemlidir. 

Bazen ebeveynler birbirlerine kızgınlıklarından çocuğu diğer ebeveyne göstermemekte , çocuğu farklı şehirlere kaçırıp,adresini bile bildirmemektedirler.Burada eşe ceza vermek isterken en büyük ceza aslında çocuklara verilmektedir.Bir birey iyi bir eş olmayabilir ama anne yada baba olarak ,çok sevgi dolu,ilgili,sorumluluk sahibi olabilir

Kendi duygularınız yüzünden çocuklarınızın yaşayacağı mutluluğa engel olmamak gerekir.Çocuklar anne ve babalarını çok severler ve onları görmek isterler…onların elinden bu zaman dilimlerini almak yerine ,karşı tarafın düzenli görebilmesi için bu zamanlara özen gösterilmeli,engeller konmamalıdır. 

Büyükler anne-babalık rollerini unutmaz, belirli sıklıklarla çocuklarını görürlerse , çocuklar da bir süre sonra bu düzene alışmakta ve duygusal olarak en az yara alarak hayatlarına devam etmektedirler.